Y Blog?

Ano bang meron sa Blogging? 

 

Bakit sa kalamigan ng madaling araw tulad ngayon ay inilalatag ko sa word processor ang isang piraso ng aking utak para ibahagi sa sinumang sinawimpalad na babasa ng sinulat ko?

 

Maraming rason, maliban sa pagbebenta ng mamahaling bags, gamot na pampaputi, mga cute na alagaing hayop o panandaliang aliw.  At mayroon pang mas makabuluhang blog kesa pagsagot ng sari-saring personal survey.

 

To Feel

Sumusulat ng blog para magpa-impress sa mga mambabasa na kaya kong magtipon ng basura at sa kada 100 na reader, may tsansa na may 1 magkokomento ng paghanga.  Sa papuri na yon, parang bata akong maadik sa kendi at muling magsusulat ng panibago. 

 

Write -> receive comment -> feel good -> write again.

 

Paminsan minsan, tuwing magkukulay bughaw ang buwan at mag-aalign ang mga planeta, may isang taong gugustuhing makilala sa personal ang writer ng isang blog, at sa mas rare na pagkakataon, isang super sexy at uber hot na chick/rooster ang makakadate ko. 

 

Dito ako magsisimulang magkakaroon ng sariling buhay at madalang ng makakapagblog.  Saka lilipas ang matamis (o mapait) na karanasan, magpapahinga sa totoong mundo, magbabakasyon sa cyberspace upang isaad ang karanasan para sa iba.

 

And that’s another purpose of blogging –

 

To Share.

Sa iba ay quotes, sa iba ay jokes, sa iba ay larawan ng kinababaliwan nilang pornstar.  May nagbabahagi ng sariling karanasan, mayroong nagkukwento ng karanasan ng iba.  Meron din namang mag-aari ng gawa ng iba.  Orihinal man o imitasyon, maganda man o negatibo ang layunin, ang resulta pa rin ay ang makapagbahagi. 

 

Anong paki ko kung hindi ikaw ang sumulat ng joke, o kaya nagcompose ng essay.  So what din kung ni-repost mo ang blog ko at sinabi mong gawa mo (papakulam na lang kita, hehehe).  Basta alam ko, nag enjoy akong basahin ang blog, na nakaibsan ng konti ang paghihirap sa mundo.  O kaya nakapagturo ng isang bagay na makakatulong sa hinaharap.

 

“Our lives are connected

by a thousand invisible threads,

and along these sympathetic fibers,

our actions run as causes

and return to us as results."

------------- Herman Melville

 

To Grow

Sa mga pagpapalakas ng loob at papuri (kritisismo), sa pagtanggap at pagbahagi ng karanasan, umuunlad ako bilang manunulat… bilang Miko. 

 

Maraming parte sa akin ang nalilinang (kahit puro porno ang ina-upload ng iba jan, hehehe), at ang buhay ko ay nagiging makulay (hindi lang dahil sa sabaw ng gulay.  Hala, kakorni.  Hahaha). 

 

 

Bilang pagtatapos, ang blog na to ay pasasalamat.  Sa mga nagpadala ng mensahe na nami-miss nila ang writings ko (dahil paborito nilang okrayin) at kahit sa mga lurkers na pasilip-silip lang (hoy, magkoment naman kayo, hehehe, even a stumbling speech may strengthen a weak tongue, mga banat.  Hahaha). 

 

Kayo, bakit kayo nagblo-blog?