Bakit ba dapat Magsuicide?

"Mag Suicide Ka Na"

Ito ang paborito kong payo pag nag-uumapaw ang drama ng mga kaibigan ko. Lately, napansin ko na dumadami ang blogs na may tema ng pagpapakamatay, kaya bilang contribution ko sa masa (at pagsabay na rin sa uso), nagdraft ako ng comprehensive guide. For editing pa to, kaya your comments will be appreciated.

Suicide 101

Part I. Why Commit Suicide
Maraming dahilan para mag-suicide pero mahahati natin to sa tatlong areas.

Egocentric – pag egocentricity ang dahilan, ibig sabihin gusto mo ikaw ang Bida, at suicide ang solusyon pag di napagbigyan ang trippings mo.

Halimbawa
     Iniwan ka ng syota mo – magsuicide ka na dahil nakakita ang mahal mo ng mas maganda, mas mabango, mas bata, mas mayaman, mas mabait, at kung ano pang mas (depending sa taste, may ex kasi na ang gusto eh mas matanda, mas madungis at kung ano-ano pa). Dapat kasi, ikaw na ang Pinaka at walang karapatan ang mahal mo na lumigaya sa iba.
    
     Kumplikado, Unfair, at Mahirap ang Buhay mo – magsuicide ka na dahil ang buhay mo ay parang pag-aaral ng Calculus gamit ang salitang hapon, at hindi ka marunong mag- Niponggo. Inisip mo kasi, dapat ang buhay mo ay parang hari na hindi mo na kailangang mag-isip, magtrabaho, o maligo. Kaya hindi ka na rin dapat mabuhay kasi nakakapagod huminga.
     
     Biktima ka ng kamalasan, karahasan, kababuyan, katangahan etc – magsuicide ka dahil may tao sa paligid mo na tanga at masama, at kakampi ni Kapalaran. Iniisip mo, dapat kasi lahat katropa mo ay anghel, kaya gusto mo ng maki-jamming kanila sa langit.

Marami pang pwedeng halimbawa ang area ng Egocentricity. Pero lahat ng kaso ay isang pangyayari kung saan ang “dapat” sa buhay mo ay hindi nasunod.

Noble (daw) – ito naman ay marangal na dahilan. Kung ang egocentric reasons ay kadalasang papansin para mas maging relax ang buhay, ang Noble Suicide naman ay serbisyong totoo.

Halimbawa

     Environmentalist – feeling mo excess baggage ka sa mundo, pampagulo ka lang sa trapiko, taga produce ng carbon monoxide, o dagdag sa noise pollution.
     
     Patriotic – feeling mo, kailangan mong sumabak sa gyera o magmutiny o maging suicide bomber para sa mapang-aping bansa, gobyerno o baranggay tanod.

     Religious Fanatic – nakakarinig ka ng mga boses, nakakakita ng mga anghel, o nauto ka pari mo para gumawa ng will, beneficiary ang simbahan nyo at saka magsuicide by bombing other uto-uto of different religions.

Stupidity. Ito ang pagpapakamatay dahil sa katangahan.

Halimbawa
   -Back to Top-

Maraming dahilan talaga para mag-suicide, at kung immortal ka lang, ito ay kaaya-ayang maging libangan, expression of creativity, at maari ding pagkakitaan. Kadalasan, Instant Celebrity ka rin dito, kaso wala ka ng chance tumanggap ng awards o pumirma ng autograph. For sure, may mga magagalit sa’yo, at baka hindi ka na nila kausapin kahit kailan. Ganon talaga pagsikat, maraming maiinggit, naunahan mo kasi sila.


Next Lesson, How to Commit suicide.

Tiny Bubles

Dahil tinanghali na ako ng gising, dali-dali akong pumasok sa banyo para maligo. Matapos magbuhos ng tubig sa ulo at saiirin ang huling patak ng shampoo, saka ko lang napansin na katiting na lang ang natitirang sabon.

Natatandaan ko pa nung malaki pa ang sabon na ginagamit ko. Ramdam ko ang kapangyarihang maglinis. Na kahit hindi marumi, sasabunin mo kasi kaya mong sabunin. Pero ang sabon ko patuloy na lumiit. Functional but not enjoyable. Hanggangg maging kasing liit na lang ng chicklet. Na naging kasing liit ng tictac. Na naging kasing liit ng butil ng bigas.

Tiny bubbles (tiny bubbles)
In the wine (in the wine)
Make me happy (make me happy)
Make me feel fine (make me feel fine)
-------------Ho Don, <i>Tiny Bubbles</i>

Iniisip kong balikan ang stocks ko ng sabon na bigay ng kaibigan kong si Al (oi, tenks uli), pero ibig sabihin non eh magtutuyo pa ako, aakyat sa kwarto, at babalik sa loob ng banyo para ituloy ang paliligo. Hindi option yun sa taong male-late na.

Iinisip kong gamitin ang dishwashing soap sa kusina (na mas malapit sa banyo), pero parang malubha yun sa katawan sa paraang hindi ko maarok.

Iniisip kong gumamit ng shampoo, kasi parang sabon din naman, kaso naubos ko na sa buhok ang huling patak.

Kaya wala akong nagawa. Dinampot ko uli ang katiting na sabot. Ipinahid sa katawan, at dinalaw ako ni Kamalasan. Nalaglag pa ang huling hibla ng sabon. Pinilit ko ng damputin, pero natunaw sya kaagad.

Parang nakakaiyak. My soap failed me. Or somehow, I failed him.

Nag-water bath na lang ako. Matapos magbihis, saka ko lang naiisip kung pwede kayang ipampaligo ang toothpaste.

Pwede ang Pwede Na

Isa sa mga dahilan kung bakit hindi ako mapag-blog ng madalas ay sa kagustuhang maging 100% “worth reading” ang mga blogs ko. Buti na lang ipinaalala ng katropa kong si Scott Adams ang Golden Happiness Ratio.

“Golden Happiness Ratio
Is about 4/5 or 80% right
Also known as “good enough”
-------------Scott Adams, Good Happiness Ratio

Ang mga nagpu-push thru sa 100% ay kadalasang perfectionist (na kadalasan ay malaking pain in the @$$ sa sarili nya at sa mga tao sa paligid nya). Ang mga nasa 80-90% ay good enough. 70-80% ay borderline incompent at below 60% ay serial losers at environmental burdens.

Sa tingin ko, mas masaya – at mas successful – ang mga taong ok na sa 80%. Ang mga nagpapakahirap na abutin ang 100% ay madalang naman na nako-compensate ang effort nila. Pag nagawa mo good enough, sasabihan ka ng “thank you”, pag nagawa mo the best, sasabihan ka ng “thank you very much” (and I think the two extra word is not worth the additional 20% effort).

Sa trabaho, ang 100% job performance ay nangangahulugan ng kawalang oras sa surfing, chatting, at blogging. This makes me an unhappy/unsatisfied employee at nakakapagpapangit ng work results ko.

Nung nag-aaral ako, 85% na grade is good enough to maintain yung scholarship, pero kung sinagad ko, baka hindi ko natapos basahin ang favorite fantasy book series ko, hindi ako nakasideline sa publishing at hindi ko nadevelop ang super bonding sa mga kabarkada ko.

Imperfection of self also extends tolerance of other’s imperfection. Katulad nung nakaraang sabado kung saan nagkita kami ng bestfriend ko;

“Wow best, you outdone yourself ha.
Nung nakaraan, 1 hour and 20 minutes ka lang late,
Ngaun, 2 hours na!!!
Thank you dahil sa paghihintay sau
Dito sa national Bookstore
Natapos kong basahin ang
244 pages na graphic novel ni Neil Gaiman
-------------Miko, "Bakit ba On Time Ako, Eh Nasa Pinas Naman Ako? Atbpng Tanong"

Yan, sa tingin ko, 80% na tong blog na to. Pwede ko pang i-edit to para maging 85%, pero marami pa akong ibang gagawin, hehehe, kaya pwede na.