Monday, April 30, 2007

PATAWAd

Nung nakaraang sabado, nag leader-leaderan ako sa Summer Swimming Party ng Tissue Clan kung saan isa ako sa founders (Bakit Tissue?  Hehehe, it deserves a blog of its own).  Madugo ang buhay sa Clan na yun, marahil ay dahil sa ibat-ibang personality ng mga founders, tulad nito:

"Miko - proud at naniniwalaang ang utot ay nakakapagpatibay ng bonding sa nakakaamoy at umuutot
Jecky - garapal umutot na kahit alam na ng lahat na sa kanya galing ang tunog, todo deny pa rin at ibibintang pa sa iba.
Juls - bumubula pag-umutot dahil kung ang iba ay napapaihi pag lumusong sa beach or pool, sya naman ay nagpapasabog.
Peter - mahiyain ang utot dahil ang hina ng tunog at bahagya syang ngingiti sau na dadaig kay Mona Lisa.
Brent - nasa loob ang utot."
-------------Miko, Observations on Personalities

Pero kahit na grabe ang pagkakaiba ng mga personalities namin, nakuha pa rin naming magsama-sama ng matiwasay (marahil sa regular bonding session na nilalabas ko).  Our friendship was tested more than a dozen over.  At ang pinakahuli at pinakamatindi ay ang away namin ng bestpren ko.  Hindi ko kasi kinaya ang sinabi sa kin ng dina-date ko after i came back from an overnight business trip.
"Hindi na kita kayang pakisamahan... mahal ko na ang bestpren mo... hihintayin ko sya dahil sabi nya, mahal nya ko"
------------W, Mga Pamatay na Pangbasted


Siempre, ang sakit nun, nakakapraning.  Pero wala namang masyadong nagbago sa min ng bestpren ko.  Nilagyan ko lang ng "a" ang bestpren kaya naging be
astprenblinock ko lang sya sa cellphone ko, at ineedit ang pictures na kunyari ay nakikipagsex sa baboy para ikalat sa internet (hehehe, joke ko lang ang huli, hindi ko naman tinuloy).

Pero after 3 months nga, back to normal na kami.  Breathe in Breathe out lang.  Parang walang nangyari.  Parang na-ututan lang, magagalit ka sa simula, then makakalimutan mo rin.  Tamang kulitan at asaran uli.

Isa yon sa natutunan ko sa mga bata.  Kahit lokohin, pagalitan, paluin... after ilang saglit lang, ok na.  Madali silang mag
patawad, then tatawa na pagkatapos.


19 comments:

jarrent tayag said...

skill yan tol.... nice that you've developed it. i envy and admire you...

Miko Legaspi said...

salamat. =) will po un. and maybe even pride. na pagsinabi mo talaga at nilagay sa utak mo na "wala ng gripes", eh di wala ng gripes. =) kaya mo rin un.

charlie E said...

sana "Utot" na lang yung title... hehe!

Miko Legaspi said...

nyahaha, pwede pwede, hahaha

GeLo Ronquillo said...

"ang utot ay nakakapagpatibay ng bonding sa nakakaamoy at umuutot"

Ahaha... ^_~

Miko Legaspi said...

hehehe =P

'BillyBoi' ' said...

whew! yan lang po masasabi ko =)

Miko Legaspi said...

hehehe, =P

angelito aseneta said...

usapang bantutan na toh!!! ^_^

Miko Legaspi said...

hahaha, honga, ang bantot ng usapan.

ethan joever Peña said...

well thanks to have you...at dahil s utot n yan nakilala ko sila... nyahaha may ganun factor... pero in fairness saya nila kasama... eventhough nagkaroon ng konting tampuhan... kalimutan natin un... ang mahalaga masaya tayo!!!

Miko Legaspi said...

true true. hehehe

juan paolo fernandez said...

i wish y0u could teach me to forgive.

bakit ngayon ko lang nabasa toh! kadiri hahaha! but cg na nga... nagustuhan ko na hehehe!
nainspire mo na naman ako hahaha!

Miko Legaspi said...

hay naku. matanda ka na kasi. hahaha. habang mas tumatanda ang tao, mas nagiging matigas. i'm not saying na pag nagpatawad ka, babalik ang lahat sa dati, na parang walang nangyari.

hay naku, saka na nga ako magrereply ng matino.
hindi me masyadong makapag-isip ng mabuti ngaun.

juan paolo fernandez said...

hahaha! you really need to explain further... in person! hahaha!

Miko Legaspi said...

wuxu. "in person" ka jan. takot ka ngang makipagkita eh. hahaha.

juan paolo fernandez said...

hahaha! di naman sa takot... alam mo kung bakit!

don't you worry sir, we will meet someday... hehehe!

Miko Legaspi said...

someday. pag panot na ko at naka wheelchair ka na with a private nurse. hahaha

juan paolo fernandez said...

wow... happy ending! hahaha!

its not the length of time that matters before you fulfill a promise... but it is living up to what you have promised!

reminds me of some very old fairy tale...hehehe!